Tunuslular fırınlarda ekmek bulmakta giderek zorlanırken, Tunus hükümeti 40 yıl önce "ekmek isyanlarını" yaşayan bir ülkedeki hoşnutsuzluğu kontrol altına almaya çalışıyor.
Bu, son birkaç aydır tekrarlayan bir sorun oldu. Geçen Mart ayında Ramazan ayı boyunca Tunus'ta çok sayıda fırın kapandı. Sonuç olarak: Yerel halkın un stoklaması çok zordu, ama özellikle kutsanmış ay boyunca en popüler yiyeceklerden biri olan ekmek. Tunus'un kısmen Ukrayna'daki savaşa borçlu olduğu bir durum, Kuzey Afrika ülkesi Ukrayna buğdayına bağımlı.
Yine de, sonunda Ramazan nispeten iyi geçti. Ancak ekmek kıtlığı hala tehdit ediyor. Ancak bildiğimiz gibi Tunus'ta ekmek kıtlığı basit bir ekonomik sorundan çok daha fazlası, politik. Aralık 1983'te Tunus hükümeti baget fiyatını 50'den 90 milimetreye çıkarmaya karar verdi. Sonrasında "ekmek isyanları" Kaynaklara göre 70 ila 150 kişinin ölümüne neden olan İçişleri Bakanı, Cumhurbaşkanı Habib Burgiba tarafından görevden alınmıştı.
Kaïs Saïed, bu sorunu hızlı bir şekilde çözmezse kendisini neyin beklediğini bildiğini söylemekle yetinelim. Tunus cumhurbaşkanı son gezilerinden birinde ekmek kıtlığından bahsetmiş ve “vatandaşlara ekmek ulaştırılmalıdır” demişti. Söylemesi yapmaktan kolay ? Emin değil. Devlet Başkanına göre, un aslında her zaman mevcuttur ve bu kıtlık, "her seferinde bir kriz icat ederek, özellikle ekmek, şeker ve yağ.
Ülkenin birçok şehrinde ekmek almak için fırınların önünde toplanan Tunusluları tatmin etmeyen bir açıklama. Ticaret Bakanlığı tarafında, Kaïs Saïed'in çıkışının şüphesiz abartılı olduğu kabul ediliyor: Bakan Kalthoum Ben Rejeb gerçekten de un arzı olmadığını kabul etti. Devlet maliyesine çok şey borçlu bir durum, kırmızıda. Buğday ithal etmek artık çok pahalı ve hükümetin yerel üreticilere yönelmesi zor.
Birçok neden verildi
Ülke, “ulusal üretimin ihtiyacın ancak %100'unu, yani iyi bir hasat olması durumunda otuz günlük tüketimi karşılamaya yeterli olduğunu bilerek, bu yıl için makarnalık buğday, yumuşak buğday ve arpa ihtiyacının %10'ünü ithal etme yükümlülüğüne sahiptir. Tunus Tarım ve Balıkçılık Birliği (Utap) yönetim kurulu üyesi Anis Kharbeche diyor.
Sonuç olarak Tunus, durum buğdayı elde etmek için hâlâ Dünya Bankası veya Afrika Kalkınma Bankası gibi uluslararası kuruluşlara güveniyor. Ekmeklik buğday için kıtlığın gerçek bir çözümü yok.
Bu arada hükümet, kendisine göre çok fazla ekmek tükettikleri için Tunusluları suçlu hissettiriyor. Ancak yaşam maliyeti krizinin ortasında, un sübvansiyonu sayesinde ekmek temel gıda maddesi. Sorun: Tazminat fonu uzun vadede artık unu finanse etmek için kullanılamaz, bu nedenle ekmek fiyatını inkar edilemez bir şekilde artırır.
Cumhurbaşkanı için bir ikilem: Mevcut durumda bu tazminat fonuna dokunmak çok büyük bir siyasi risk teşkil ediyor. Eksiklik de devam etsin. Fırınlarda ekmek sıkıntısı devam ederse ve durum kötüleşirse, Tunus büyük bir toplumsal huzursuzluk bekleyebilir.