Calamus et gladius: Emir Abdelkader

Saepe loquimur de Emir Abdelkader sicut de heroe mythologico loquimur. Et tamen, Abdelkader multo plus fuit quam illa: politicus, scholaris, dux militaris et symbolum Algerianorum resistendi ad colonialismum Gallicum.

Abdelkader anno 1808 natus est in iis quae nunc Mascara est, quae adhuc tantum pars "Iyela" (regionis) Algieriae sub Imperio Ottomanico fuit. Hic filius ducis fraternitatis Sufi et Alawite oriundus est. Pater eius Mouhidine el Hasani ipse educationi Abdelkader provisus est.

Puer Algerianus princeps iuvenis donatus est. Inter philosophiam, koranicam leges, litteras et calligraphiam, praecoquem gradum Taleb imams servatum ante annos XIV. Triennio post, iam orbem Arabicum-Muslim lustraverat et maximis temporis viris doctis occurrit. Abdelkader in Algeriam rediit sub finem MDCCCXXIX, paucis ante mensibus quam Gallicum irruptionem.

Abdelkader Algerianus

Primum dolor est quod Algeriani vicani ad imperium Ottomanicum saeculo XVI datas reduxerunt. Ottomani fratres reliquerunt Barbarossa, contra Soldanum Fez et Italorum incursus sine supplemento. Hae veteres irae et summa imperii ex praeceptis Islamicae agri Algeriani divisionem contulerunt. Cum Mouhidine et filius eius Abdelkader bellum contra Francos invasionem vocaverunt, Algeria respondit. Abdelkader ingenio militari praeclarus. Praecipuae victoriae primae belli erant Oran anno MDCCCXXXI et Mostaganem MDCCCXXXI. Post paucas pugnas prospere ab Abdelkader ducebantur, tota regio eum nominavit Emir, Princeps Credentium.

Hoc momento temporis proclamavit: « Hoc grave suscepimus onus. Sarraceni magnam communitatem coniungendi viam sperabant. Sed etiam ad exstinguendas discordias internas, securitatem cunctis incolis terrae illius afferens. Et finem imponere omnibus illicitis contra honestos perpetratis. Hostem repellemus et vincemus, qui patriam invadit spe sub eius iugo subiciendi nos”. Aloisio Desmichels, praefectus copiarum Gallicarum in Algeria, nullo alio electo, pacem cum Abdelkader anno MDCCCXXXIV tractavit.

Nihilominus haec pax politica PETAURUM Emir Abdelkader fuit. Usus est cum Gallis induciis ut patriam reducerent. Novus Emir congregavit gentes quae ad septentrionem Francos adiuverunt, Miliana et Médéa insigniter. Dein cum tribus Oue-chelif occidentales, qui ei in fidem iurati erant, Abdelkader Francorum munitiones interclusit. Ita novum pro libertate initium pugnae declaravit.

Victoriam, ut patriam aedificaret

Itaque displicens Desmichels, qui Abdelkader minoris aestimabatur, Gallia eum cum Trezel Generali substituit. Ille copias suas ad paludes Mactae in orientali ripa anno MDCCCXXXV, media aestate misit. Abdelkader ictos Gallos per diem integrum. Et in discursu dignum experto exercitu Algeriani Gallos a tergo sumpserunt. Franci in Arzew se receperunt. Hic ubi iam Abdelkader in insidiis praesidium habebat, clades Trezelorum militum acerba et inopinata erat.

Tum Abdelkader contra Trezelum suum consilium attritionis continuavit. Biennio bellum attritionis displicere Paris coepit. Galliae regimen Generale Trézel cum Thoma Robert Bugeaud substitutum est. Sed Abdelkader non erat in se belligerans, utpote doctus in primis. Virtus eius ad colligendos milites venerat et incitabat. Item simulacrum ejus pii et hodierni viri Franci simul insidiabantur, qui se cum aliquo principe tribuli agere putabant.

Cum Bugeaud Generalis hortatus est Abdelkader ad solutionem pacificam accipiendam, ille alterum non dubitavit. Foedus certe dominationem Gallicam agnovit, sed Gallice tantum. In versione Arabica, Tafna Tractatus regnum Civitatis Abdelkader agnovit. Et haec omnia Mascara usque ad centrum Algeriae, a Badis usque ad Algerias, illa exclusa. Nihilominus hoc pacis tempus permisit Abdelkader consilium rei publicae cognosci. Statum unitum sub potestate spirituali constituit, pro gente conventionali. Quinetiam Kabyles, Christiani et Judaei Meridionalis, et etiam pauci animi in Algeria Orientalis, causam suam adjunxerunt. Etiam transfugae Galli iungere Emir constituerunt.

Praeterea Abdelkader has nationes in profiteri et sine condicione erga patriam instruxit. Pleraque publica incepta ab incolis autonomo modo exercebantur. Medium exercitus Bedouin voluntariorum erat, qui fortissimi pugnatores erant.

Patria quae manet

Gens Abdelkader aedificabatur nimis velociter gressum ad Francos. Anno 1839, Aurelianensis dux foedus Tafna rumpere constituit. Magnam vim ab Algerio ad Mitidja, ubi Abdelkader locata erat, et conatus expansionistarum Gallicarum superare potuerat. Post aliquot excursiones in Gallica deinceps positiones, contra pacem imminentem Europae 1840, Abdelkader se contra potestatem colonialem magis magisque momenti invenit. General Bugeaud tunc factus erat ipse dux Algiers sanguinolentus, qui historiam describit.

Litterae Abdelkader ad Bugeaud satis est ad explicandam novam indolem certaminis Algeriani pro independentiae anno 1841 : " Pugnabimus cum id opportunum ducimus, scis nos ignavos non esse. scribit Abdelkader. Et addit: Opponendo nos omnibus copiis quas post te ducas insanias esse. Sed fatigabimus eos, fatigabimus eos, destruemus singillatim; caelum reliquum faciet”. Hanc deinde sententiam finivit, quae suum captionem notavit: Videsne undam assurgentem, cum volucri tetigerit ales? Est imago temporis tui in Africa”.

Revera, Abdelkader, ab expeditione Bibanorum et usque ad annum MDCCCXLVI, vim litteram suam centies superans gessit. Post Sultanum Abderrahmane proditionem Mauritania, quae extremum ictum exercitui Abdelkader egit, hi in finem MDCCCXLVIII in deditionem accepti sunt.

Epilogus Legendae sancti Bellatoris

Abdelkader in Gallia inclusus est et ex residentia ad residentiam commotus est, donec Napoleon III imperator Gallorum factus est. Napoleon Abdelkader sub pressura internationali dimisit. Emir Abdelkader reliquum vitae iter egit, studio Insulae incumbens. Ex Constantinopoli in Syriam conscripsit multa studia theologica, socialia et philosophica. Eius commentaria in duodecim linguas experientiae eius translata sunt, et adhuc hodie remanent references in verbis Sufi cogitationis, philosophiae et historiae.

Sicut eques Arabs ab luce Islamica, solus pogrom Christianorum Damasci anno 1860 prohibuit. Eius praesentia sola satis erat ad cruentas Druzes sedandas. Nobilitas Emir Abdelkader eum terrarum observantiam et recognitionem sine tempore meruit. Sicut Saladinus, adhuc manet exemplar hominis rebellis et independentiae pugnatoris. Vir qui calamum et gladium subegit.