پس از گذشت 60 سال از ایجاد آن، اتحادیه آفریقا هنوز برای چیست؟

آیا اتحادیه آفریقا هنوز مفید است؟ این مؤسسه از زمان تأسیس آن در شب 25 تا 26 می 1963، تحت نام سازمان وحدت آفریقا، واقعاً به اهداف اولیه خود نرسیده است.

آدیس آبابا، 25 مه 1963. اتیوپی یک شبه لحظه ای تاریخی را پشت سر می گذارد. در حالی که 32 رئیس دولت و دولت با یکدیگر ملاقات کردند، آنها در مورد ایجاد OAU، سازمان وحدت آفریقا، با امضای خود اقدام کردند. منشور وحدت آفریقا. در این منشور، رهبران آفریقا می گویند که "متقاعد شده اند که مردم حق مسلم تعیین سرنوشت خود را دارند" و "آگاه از این واقعیت هستند که آزادی، برابری، عدالت و کرامت اهداف اساسی برای دستیابی به آرزوهای مشروع مردم آفریقا هستند." .

مهمتر از همه، در این شب تاریخی، 32 رئیس جمهور و نخست وزیر تضمین می کنند که "وظیفه" آنها "قرار دادن منابع طبیعی و انسانی قاره ما در خدمت پیشرفت عمومی" مردم "در همه زمینه های فعالیت انسانی" است. . ". شصت سال بعد، دبی ها، اوبیانگ ها و دیگران واقعاً به تعهد خود عمل نکردند. این وظیفه توسعه اغلب با غنی سازی غیرقانونی یا با فقدان اراده از بین رفته است. اتحادیه آفریقا (AU) در سال 2002 جایگزین شد، بنابراین OAU شکست خورد. اتحادیه اروپا نیز همین مسیر را طی می کند.

ضد بهره وری

زیرا اگر اهداف سازمان قاره ای تلاش برای ارتقای دموکراسی، حقوق بشر و توسعه در سراسر آفریقا باشد، واضح است که اتحادیه اروپا تبدیل شده است. سازمانی که در آن منیت رهبران در رأس کمیسیون های آن چاپلوسی می کند، به دور از یکی از مأموریت هایی که برای خود تعیین کرده بود: حل و فصل درگیری ها. از اتیوپی تا سودان، از طریق مالی، واضح است که اتحادیه آفریقا نتیجه معکوس داشته است.

یکی از آخرین نمونه ها، شورای صلح اتحادیه آفریقا در لوزاکا در سال 2016 است، جایی که رهبران این قاره متعهد شدند که درگیری های سیاسی در آفریقا را خلع سلاح کنند. هفت سال بعد، وضعیت وحشتناک است: طبق بررسی Small Arms Survey (SAS)، 80 درصد از سلاح های سبک در آفریقا توسط غیرنظامیان نگهداری می شود. و درگیری های آفریقا مرگبار است. در حال حاضر در خارطوم، هیچ رئیس دولت آفریقایی موفق به اجرای آتش بس نشده است. و اتحادیه اروپا، از سودان تا لیبی، هیچ قدرتی ندارد و ترجیح می دهد به غرب و کشورهای خلیج فارس اجازه دهد به عنوان مذاکره کننده ظاهر شوند.

اگر شکست در سطح صلح آشکار باشد، در سطح تجاری نیز آشکار است. ما آن را در طول همه‌گیری کووید-19 دیدیم: اتحادیه اروپا می‌خواست تصمیم سازمان تجارت جهانی را بگیرد محدود کردن مجوزهای ساخت واکسن های ضد کووید 19 توسط مالکیت معنوی شرکت های دارویی غربی. سازمان قاره ای می توانست برای صدور مجوز ساخت واکسن تلاش کند اما ترجیح داد واکسن را از خارج خریداری کند.

امید همچنان مجاز است

اتحادیه ای که بنیانگذاران OAU می خواهند تنها یک توهم است. ما با وعده های نشست آدیس آبابا که از اتحاد و آشتی حمایت می کرد فاصله داریم. در آن زمان، لئوپولد سدار سنگور سنگالی و مودیبو کیتا مالیایی از زمان سقوط فدراسیون مالی درگیر شده بودند. این دو مرد این مراسم را با در آغوش گرفتن تاریخی رقم زدند. از این به بعد اختلافات منظم است. ما به عنوان مثال مورد مراکش را به خاطر می آوریم که به خاطر صحرای غربی، عضوی مانند او در اتحادیه آفریقا، از سازمان خارج شد. «ناتوانی اتحادیه آفریقا برای احقاق حقوق مردم آفریقا در برابر جامعه بین‌الملل آشکارا در درگیری‌های لیبی در سال 2011 نشان داده شد که طی آن قدرت‌های غربی به‌طور یک‌جانبه و بی‌شرمانه حق تصمیم‌گیری درباره آینده این کشور را به خود واگذار کردند.» رئیس جمهور سابق آفریقای جنوبی تابو امبکی گفت.

با این حال، آیا اتحادیه اروپا محکوم به شکست است؟ این سازمان هنوز هم می تواند امیدوار باشد که سرنوشت آفریقا را در دست بگیرد. امبکی خلاصه می‌کند که «چالش توسعه آفریقا آنطور که آفریقایی‌ها تعریف می‌کنند دیگر اولویتی در دستور کار سیاسی و اقتصادی جهانی نیست»، که ابراز تأسف می‌کند «غرب هر کاری ممکن را انجام می‌دهد، از طریق یک «قدرت نرم» ادعایی، برای محدود کردن آفریقا به وابستگی». جامعه‌ای بین‌المللی که «عمداً از ضعف‌های ما سوء استفاده می‌کند تا هر دولت آفریقایی را که مناسب آن نیست سرنگون کند و در نتیجه خود را تنها بازیگر معتبر در سرنوشت آفریقا قرار دهد».

این همان جایی است که کارت بازی AU نهفته است. شصت سال پس از تولد OAU، اتحادیه AU هنوز می تواند نامه های اشراف خود را به دست آورد. رئیس جمهور سابق آفریقای جنوبی در پایان گفت: "ما نباید از دفاع از حق تعیین سرنوشت که با ایجاد اتحادیه AU ملموس شده است بترسیم." و این اتحادیه آفریقا است که مأموریت مقدس بسیج و متحد کردن نیروهای ما را برای تحقق این رویا دارد، بدون اینکه اجازه دهیم درگیری های کوچک ما را از هم جدا کند. و رهبر سابق هشدار می دهد: "اگر تحقق این رویا یک بار دیگر به تعویق بیفتد، ممکن است منجر به انفجار شود".