رئیس جمهور مصر تصمیم به ساخت پایتخت جدید در 50 کیلومتری قاهره گرفته است. تصمیمی که برای اولین بار در آفریقا نیست، جایی که برخی از کشورها چندین بار پایتخت خود را تغییر داده اند.
این پروژه بیش از 60 میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر تصمیم گرفته است که مصر پایتخت جدیدی داشته باشد. در مدل دبی، مارشال رویای شهری چشمگیر را در سر می پروراند که تنها در چند ده کیلومتری قاهره در صحرا واقع خواهد شد. در حالی که مصر در تلاش است تا بدهی های خود را محدود کند و این کشور تورم بی سابقه ای را تجربه می کند، انتخاب سیسی به همان اندازه که نگران است، سؤالاتی را ایجاد می کند. به خصوص زمانی که می دانیم از هر سه مصری یک نفر زیر خط فقر زندگی می کند و منابع تخصیص یافته به این پروژه را می دانیم.
پایتخت جدید مصر، مخفیگاه؟
اما روی کاغذ، ما تصمیم رئیس دولت مصر را درک می کنیم. زیرا قاهره با 23 میلیون نفر جمعیت، بحران مسکن و ترافیک روزانه در حال خفقان است. همچنین مسئله منحرف کردن توجه سرمایه گذاران خارجی است: اگر مصر بودجه یا سرمایه گذار جذب کند، سیسی ترجیح می دهد خارجی ها تصویری بهشتی از کشورش داشته باشند. با تمایل به استقرار در دبی، میتوانیم تصور کنیم که المسا چگونه خواهد بود: مکانی فوقالعاده امن، مختص ثروتمندان و به هیچ وجه وضعیت واقعی کشور را منعکس نخواهد کرد. حتی پوششی برای سیسی که به ظاهر وابسته است.
مصر اولین کشوری نیست که به فکر ایجاد یک پایتخت جدید از صفر است. اما برای مثال برای اندونزی که تصمیم گرفت پایتخت خود را در بیش از 1 کیلومتری جاکارتا منتقل کند، دلیل متفاوت است. نوسانتارا از سال 500 در جزیره بورنئو، شهر بزرگ جدید کشور خواهد بود. رئیس جمهور که از اوج آلودگی و بلایای آب و هوایی در جاکارتا می ترسد، اعلام کرد: "انتقال پایتخت باعث توزیع بهتر و برابری بیشتر می شود" - 2024 درصد شمال شهر ممکن است از سال 95 زیر آب باشد. بنابراین اندونزی می خواهد یک «پایتخت سبز»، حتی اگر جاکارتا حداقل در دهه های اول، پایتخت اقتصادی کشور باقی بماند.
تصمیمات سیاسی، نمادین یا مخرب
قبل از اندونزی و مصر، چندین کشور تصمیم به تغییر پایتخت گرفتند. مخصوصا در آفریقا در نیجریه، در حالی که مانند جاکارتا، لاگوس نیز ممکن است روزی به دلیل فرسایش سواحل ناپدید شود، مقامات راه حلی برای بازگشت پیدا کرده اند. در اوایل سال 1976، ابوجا به طور رسمی پایتخت نیجریه شد. اما فراتر از جنبه اکولوژیکی، مسئله بازگرداندن بی طرفی به پایتخت نیز مطرح بود، در حالی که لاگوس عمدتاً یوروبا بود. بنابراین انتخابی بر اساس قومیت. همچنین گاهی اوقات برای یک رئیس جمهور این است که از گذشته جدا شود. برای مثال، در زمان استعمارزدایی، در سال 1957، موریتانی تصمیم گرفت که پایتخت آن دیگر سنت لوئیس نباشد، بلکه نواکشوت باشد.
و سپس، قدرت نمادین شهرهای خاصی است که علیرغم اینکه اصلاً جامعه شناسی ندارند، به پایتخت های سیاسی تبدیل شده اند. در سال 1983، یاموسوکرو، زادگاه Félix Houphouet-Boigny، پدر ملت، پایتخت سیاسی و اداری ساحل عاج شد. کشوری که به انتخاب پایتختهای جدید عادت کرده بود: گراند باسام، بینگرویل و سپس ابیجان پایتختهای کشور بودند. معنای تاریخ این است: پاریس همیشه پایتخت نبوده است، در برزیل نیز تصمیم گرفتیم پایتخت را تغییر دهیم. در مورد هلند، دشوار است بدانید که کدام یک از لاهه یا آمستردام پایتخت این کشور است.