فوتبال و خشونت: داستانی که هرگز تمام نمی شود

در مراکش و تونس، در جریان مسابقات لیگ قهرمانان اروپا خشونت‌ها بالا گرفت. یک پدیده تکرار شونده، در سراسر قاره و به ویژه در شمال آفریقا.

این یک "واقعیت مسابقه" است که می توانستیم بدون آن انجام دهیم... در رادس، تونس، در 29 آوریل، هواداران اسپرانس دو تونس، باشگاه شاخص پایتخت، نیمه اول را در جریان دیدار لیگ قهرمانان آفریقا با آرامش سپری کردند. بین باشگاه آنها و جوانان ورزشی Kabylie. اما در نیمه، خشونت روی داد. و دیدیم که یک حامی مسلح بیرون آمد... با اره برقی!

دیشب یک اتفاق بسیار غیرعادی در رادس رخ داد.
طرفداران اسپرانس در تمام طول اولین HT منظم و منظم بودند.
برخی از افراد شروع به ایجاد مشکل در HT کردند ... یکی از آنها اره برقی داشت ...
اجازه ندارید فندک به ورزشگاه بیاورید…#تونس pic.twitter.com/IQpZbdQM0D

- سهیل خمیرا (@SKhmira) آوریل 30، 2023

تحریم هایی که چندان بازدارنده نیستند

به اندازه کافی برای ترس از بدترین باشگاه تونس، باشگاه آفریقایی، که دو روز بعد با Étoile Sportive du Sahel دیدار کرد. کمیته مدیریت باشگاه آفریقا تصمیم گرفته است که هواداران خود را به آرامش دعوت کند. مسئله پرهیز از خشونت در سکوها بود که می توانست به تحریم منجر شود.

زیرا برای اسپرانس، رویدادهای 28 آوریل می تواند جدی باشد. کنفدراسیون فوتبال آفریقا (CAF) در واقع در حال بررسی تحریم های شدید علیه باشگاه تونس است. این موسسه آفریقایی پیش از این چهار بازی را پشت درهای بسته مقابل اسپرانس تحمیل کرده بود که دو تای آنها به دلیل خشونتی که در دیدار با الاهلی در سال 2021 رخ داد، به حالت تعلیق درآمد.

این حوادث خشونت آمیز تنها بر تونس تأثیر نمی گذارد. در 29 آوریل، یکی از هواداران جوان راجا کازابلانکا، که مخالف الاهلی بود، در نزدیکی ورزشگاه جان باخت، احتمالاً به دلیل استفاده از ماشین های آب پاش توسط نیروهای امنیتی.

موجی از خشونت که جدید نیست، در همه جای آفریقا، و به ویژه در شمال آفریقا. به یاد داریم، در فوریه 2012، شورش های مرگبار پس از یک مسابقه، در مصر، بین المصری و الاهلی. یازده هوادار در سال 2015 و پس از یک محاکمه شدید به اعدام محکوم شدند. در طول شش دهه گذشته اتفاقات زیادی از این دست رخ داده است. مانند آکرا، که در آن یک ازدحام جمعیت در سال 120 بیش از 2001 نفر را کشت. در حالی که اندکی قبل، در کنیا، رئیس جمهور جمهوری، دانیل آراپ موی، هدف حامیان خشمگین قرار گرفته بود.

جوانان سرخورده

اما مشکل چیست؟ چرا فوتبال و خشونت هنوز هم متاسفانه در آفریقا به هم مرتبط هستند؟ در سال 2017، آمنه موگو، سخنگوی فدراسیون فوتبال تونس، اظهار داشت که حوادث در استادیوم‌ها گواهی بر «پدیده‌ای اجتماعی است که فراتر از ورزش است» و این «تنش در کشور است که در ورزشگاه‌ها طنین‌انداز می‌شود». مطالعه‌ای که به سفارش دولت انجام شد، در آن زمان نشان داد که خشونت‌ها در رژیم زین العابدین بن علی افزایش یافته است و به هواداران این امکان را می‌دهد تا علی‌رغم محدودیت‌های رژیم «تظاهرات» کنند. سکوهای استادیوم های تونس از خیلی قبل از سال 2011 محل مطالبات سیاسی برای جوانان این کشور بوده است.

سال گذشته، عبدالرحیم بورکیا، جامعه شناس، استاد مؤسسه علوم ورزشی در ستات، پس از خشونت در استادیوم مولای عبدالله در رباط، در پاسخ به سوالی، خواستار "تحریم و حمایت مثال زدنی" از حامیان خشن جوان شد. «زمان آن فرا رسیده است که روی جوانان خود سرمایه گذاری کنیم و سیاست و برنامه هایی را برای آنها اجرا کنیم که همه آنها را شامل شود. در غیر این صورت، ما فقط بمب های ساعتی خواهیم داشت که می توانند در هر زمان و هر مکان منفجر شوند. به عبارت دیگر، اقدامات انجام شده توسط مقامات کشورها - در مراکش، چندین باشگاه به طور مرتب تحریم می شوند - باید با یک سیاست حمایتی موثر همراه باشد.