فرانسه در آفریقا: چرا سیاست های ماکرون بی اعتمادی و خشم را افزایش داده است

رئیس جمهور فرانسه برای حفظ نفوذی که کشورش در آفریقا از طریق استعمار به دست آورده بود، تلاش کرده است، بدون اینکه واقعاً موفق شود.

فرانسه غرب آفریقا را تجربه کرده است پنج کودتا در طول سه سال گذشته اکثر این کودتاها بر اساس الف خصومت با توجه به فرانسه، یک مقام استعماری سابق. آنجا ناودان یا مجرای سرازیر محمد بازوم از نیجر در ژوئیه 2023 پس از کودتاهای این کشور صورت گرفت مالی در آگوست 2020، از خرده کاغذ در آوریل 2021، از بورکینا فاسو در سپتامبر 2022 و گابن در سپتامبر 2023.

نویسندگان این کودتاها از جمله خود نام بردند توجیه نفوذ غالب فرانسه و رئیس جمهور آن، امانوئل ماکرون، در امور آنها نفوذ فرانسه در امور نظامی و حفظ موقعیت مسلط خود در دنیای تجارت از عناصر کلیدی دستور کار مکرون بوده است. بر خلاف دیگر قدرت های استعماری سابق، فرانسه هنوز هم دارد پایگاه سربازان در ساحل عاج، سنگال و گابن.

در همان زمان آقای مکرون برجسته کرد کارآفرینی به عنوان بهترین شکل کمک به توسعه. این محور استراتژیک به دور از روابط شخصی با رهبران آفریقایی ریشه در این دارد باورهای نئولیبرال از آقای مکرون این یک رویکرد سیاستی است که به نفع سرمایه داری بازار، مقررات زدایی و کاهش هزینه های عمومی است.

من یک هستم تاریخ چه کسی است پژوهش در مورد روابط بین فرانسه و مستعمرات سابقش.

در آفریقا، چرخش نئولیبرال ماکرون، فرانسه را از این افسانه قدیمی خلع کرد که به دلیل پیوندهای فرهنگی که با نخبگان آفریقایی برقرار کرده بود، به نوعی استعمارگر خیرخواه تری است. رویکرد ماکرون تنها باعث افزایش بی اعتمادی و خشم شده است، زیرا حضور نظامی قابل توجهی با الف جایگزین نشده است نظم جدید اقتصادی بین المللی، اما توسط معاملات تجاری برای کسب و کارهای کوچک و استارت آپ ها. این چیزی نیست که آفریقایی ها داشته باشند تحت تعقیب، اما این چیزی است که آنها به دست آوردند.

ارزش های نئولیبرال ارزش های فرانسوی است

ماکرون به جای بازسازی زیرساخت های اقتصادی و مالی، کارآفرینی را کمکی به توسعه کرد: او ایجاد مشاغل و آموزش جوانان آفریقایی را تشویق کرد. L'Agence française de dé پیچ (موسسه اصلی فرانسوی مسئول اجرای سیاست ها) به سرمایه گذاری در آموزش، کشاورزی و زیرساخت ها ادامه می دهد. اما آنچه ماکرون می‌خواهد ناظران بدانند این است که کمک‌های توسعه‌ای فرانسه در آفریقا باید توسط شرکت‌های فرانسوی مدیریت شود.

شرکت های فرانسوی دیگر مانند آن زمان به صورت مخفیانه درآمد کسب نمی کنند فرانسه. در آن زمان روسای جمهور فرانسه برای حفظ نفوذ خود از دیکتاتورهای آفریقایی حمایت می کردند. سخنرانی‌های مکرون در عوض فعالیت‌های تجاری و ارزش‌های نئولیبرال را به‌عنوان ارزش‌های فرانسوی مفید برای قاره برجسته می‌کند.

این توسل به فرهنگ و ارزش های فرانسوی را می توان ادامه راهبردی دانست که با پروژه استعماری فرانسه آغاز شد. اما ارزش‌های ماکرون ارزش‌های نئولیبرالیسم است. در داخل کشور، او یک طرح بازنشستگی را با هدف محدود کردن بدهی دولت فرانسه تصویب کرد. در خارج از کشور، او می خواهد سیاست توسعه فرانسه با ابتکارات خصوصی هدایت شود.

در پرتو این استراتژی، روشن می شود که احساسات آفریقایی بیشتر ضد فرانسوی نشده است. در مقابل، مکرون با ارتقای اقتصاد به ارزش محوری روابط خود با آفریقا، با جهان بینی آفریقایی پذیرفته شده ای که بر اساس آن توسعه نیافتگی محصول وابستگی به اروپا و استثمار نواستعماری است، بازی کرده است.

همه بازدیدکنندگانی که با رانندگان تاکسی یا فروشندگان در داکار چت می‌کنند، به سرعت متوجه می‌شوند که فرانسوی‌ها ابتدا به عنوان استعمارگر و سپس در نهایت به عنوان دوستان در نظر گرفته می‌شوند. چیزی که تغییر کرده این است که مکرون ناخواسته سوء ظن آفریقایی ها را در مورد نیات خود تأیید کرد: او هرگز نمی خواست ساختارهای اقتصادی را تغییر دهد. در عوض، به آفریقایی ها خرده نان به شکل پول برای استارت آپ ها داده می شود.

بازار آزاد به عنوان خط تقسیم در غرب آفریقا

کارآفرینی در این قاره متفق القول نیست. اعتقاد به اقتصاد بازار به عنوان موتور توسعه، خطوط نبرد در غرب آفریقا را دوباره ترسیم کرده است. کشورهای ECOWAS، مانند غنا، نیجریه و سنگال، که در دهه گذشته رشد اقتصادی بالایی را تجربه کرده‌اند، در مقایسه با نیجر، مالی و بورکینافاسو که تشدید فقر را تجربه کرده‌اند.

در حالی که سایر کشورهای آفریقایی مانند کنیا با بحث های مشابهی در مورد چگونگی تقویت توسعه روبرو هستند - رئیس جمهور کنیا به "ملت مردمان مدبر" معروف خود اعتقاد دارد یا "ملت هیستلر- تغییرات آب و هوایی و تروریسم منجر به یک کوکتل انفجاری تر در ساحل شده است.

بنابراین حکومت‌هایی که به قدرت رسیده‌اند خود را فقط به عنوان کارگران موقت معرفی نمی‌کنند. آنها همچنین ادعا می کنند که می خواهند یک جهت گیری ایدئولوژیک جدید به کشور خود بدهند.
ابراهیم ترائوره در بورکینافاسو خود را جانشین توماس سانکارا معرفی کرد، آسیمی گوتا خود را اصلاح طلب معرفی کرد و نه انقلابی.

در گذشته، آتش بی‌ثباتی آفریقایی و احساسات ضد فرانسوی به دلیل شکست فرانسوی‌ها در احترام گذاشتن به وعده‌های - گاه بدبینانه - آنها در مورد تغییرات ساختاری بزرگ شعله‌ور شده است. امروز برعکس است که به بی ثباتی دامن می زند. این رهبران آفریقایی هستند که خواهان تغییرات ساختاری بزرگ هستند، اما آنها با تلاش‌های کسب‌وکارهای کوچک برای حفظ نفوذ فرانسه با هزینه کمتر مقابله می‌کنند.

فرانک گریتس، پژوهشگر دانشگاه ایالت آزاد آفریقای جنوبی و استادیار تاریخ روابط بین الملل، دانشگاه اوترخت

این مقاله بازنشر شده است از گفتگو تحت مجوز Creative Commons را بخوانیدمقاله اصلی.