ICC: عدالت بین المللی یا بی عدالتی آفریقایی؟

دیروز در روز جهانی عدالت، بیست و چهارمین سالگرد تشکیل دادگاه کیفری بین المللی برگزار شد. بدنی که هنوز در آفریقا مورد انتقاد قرار می گیرد، جایی که دیوان کیفری بین المللی به «شکار نژادی» و «استعمار نو» متهم است.

دادگاه کیفری بین المللی (ICC) اکنون 24 ساله است. به مدت XNUMX سال، فاتو بنسودا، گامبیایی، تعقیب کیفری بین‌المللی کیفری را رهبری می‌کرد. ورود کریم خان، دادستان کل جدید دیوان کیفری بین‌المللی در سال گذشته، این امید را ایجاد کرده است که دادگاه سرانجام بر مناطقی غیر از آفریقا تمرکز خواهد کرد. خان حتی اشاره کرد که جنایات علیه بشریت و جنایات جنگی در آفریقا در آینده نزدیک توسط یک دادگاه آفریقایی محاکمه خواهد شد. اما هیچ چیز تغییر نکرده است. در حال حاضر.

کریم خان با این وجود به کار خود ادامه می دهد. ماه گذشته، دادگاه کیفری بین‌المللی اولین حکم خود را علیه اتباع غیر آفریقایی، قفقازی‌هایی که متهم به جنایات جنگی در گرجستان در سال 2008 بودند، صادر کرد. وعده ای که پنجشنبه گذشته محقق شد، اما این کشورها تصریح می کنند، این کمک های سخاوتمندانه باید در "تحقیقات جنایات جنگی روسیه در اوکراین" مورد استفاده قرار گیرد..

حقوقدانان برجسته جهان، از وکلای شرکت های بزرگ در منهتن، قضات دادگاه عالی ایالات متحده، همتایان خود در آفریقا، آمریکای لاتین و آسیا، این کمک ها را "رشوه برای عدالت بین المللی مغرضانه" نامیده اند.

اتهاماتی که اعتبار ICC را بیشتر تضعیف می کند. دادگاه قبلاً توسط اتحادیه آفریقا به "استعمار نو" و "شکار نژادی" متهم شده بود. به دلیل انحصار تلاش های خود در زمینه محکومیت اتباع آفریقایی.

ICC در گذشته…

استفان رپ، سفیر سابق ایالات متحده در جنایات جنگی، پرتره‌ای از دیوان کیفری بین‌المللی را ترسیم کرد. او در سال 2007 گفت: «وقتی صحبت از جنایات بین‌المللی می‌شود، فقط کمی عدالت وجود دارد، در چند جا و برای چند نفر... خیلی کم.

و در واقع، 24 سال پس از تصویب معاهده رم، دیوان کیفری بین المللی تنها تعداد اندکی از جنایات را مورد بررسی قرار داده و تنها چند بار عاملان آن را تحت تعقیب قرار داده است. در این مورد، جنگ ایالات متحده علیه عراق، استعمار اسرائیل در فلسطین و حمله ناتو به لیبی، سه امید از سوی دیوان کیفری بین‌المللی بود که به سرعت از بین رفتند و تحقیقات رها شد.

پس از اعلام این سه «شروع تحقیقات»، کشورهای غربی به سرعت حمایت مالی خود را از دادگاه پس گرفتند.

اما وقتی صحبت از جنایتکاران جنگی آفریقایی به میان می‌آید، دادگاه کیفری بین‌المللی بسیار زیاد بوده است؟ - تاثير گذار. کادر ارتش مقاومت لرد اوگاندا (LRA) دومینیک اونگون به ۲۵ سال زندان محکوم شد. ژنرال سابق کنگو، بوسکو انتاگاندا، "نابودگر"، 30 سال زندان.

بخوانید: ICC محکومیت "نابودگر" کنگو را تایید کرد

در حالی که این دو نمونه نسبتاً جدید به طور غیرقابل انکاری به جنایتکاران جنگی مربوط می شود، آنها دقیقاً کسانی نیستند که دیوان کیفری بین المللی اغلب به خاطر آنها مقصر شناخته می شود. شاید علنی ترین محاکمه دادگاه مربوط به رئیس جمهور سابق عاج لوران گباگبو و همچنین همسر سابقش سیمون و وزیرش چارلز بل گوده باشد. بیش از ده سال "ربودگی قضایی" رئیس یک کشور بزرگ آفریقایی باعث از دست دادن اعتبار قطعی دیوان بین المللی کیفری در آفریقا شده است.

... و همان CPI در آینده؟

مشکل دیوان کیفری بین‌المللی، فراتر از گذشته، برنامه‌های آینده آن نیز هست. در واقع، از میان سیزده بررسی اولیه که در حال حاضر روی میز کریم خان قرار دارد، چهار مورد مربوط به کشورهای آفریقایی - نیجریه، گابن، گینه و بوروندی است. بقیه مربوط به کشورهای آمریکای لاتین است: ونزوئلا، کلمبیا و بولیوی، بیش از همه.

همچنین شکی نیست که روسیه در ماه های آینده مورد حمله دیوان بین المللی کیفری قرار خواهد گرفت. در هر صورت، طبق نظر دادگاه لاهه، اتباع کشورهای اروپایی و ایالات متحده مرتکب جنایات جنگی یا جنایت علیه بشریت و نسل کشی نمی شدند - اسلوبودان میلوشویچ توسط دادگاه ویژه محکوم شده بود.

رهبر فقید لیبی، معمر قذافی، مطمئناً نمی‌پذیرفت: «این دنیای غرب که برای شما به تمدن خود می‌بالد، دنیایی وحشی و وحشی است. این غرب است که باعث بزرگ‌ترین فجایع بشریت شده است: جنگ جهانی اول، جنگ جهانی دوم، جنگ‌های صلیبی، جنگ‌های پونیک، و هنوز هم جنگ‌های جدیدی را برای نابودی بشریت به راه انداخته است.

با این حال، همانطور که کریم خان، دادستان جدید دیوان بین المللی کیفری اشاره می کند، نقش او سیاسی نیست. و حتی در چارچوب عدالت بین‌المللی، دیوان کیفری بین‌المللی «راس هرم» نخواهد بود. خان گفت: «دادگاه بین‌المللی کیفری آخرین راه‌حل است و تنها در جایی فعال است که دولت‌ها قادر به تعقیب جنایات خود نباشند یا نخواهند.» از این رو غلبه قضاوت جنایات در آفریقا.

جای تعجب است که آیا کشورهای آفریقایی بهتر نیستند راه اتیوپی، لیبی، موریتانی، هند یا حتی چین را دنبال کنند، کشورهایی که هرگز توافقنامه رم را تصویب نکرده اند. و پس از 24 سال عدالت بین‌المللی - برخی می‌گویند بی‌عدالتی آفریقایی - از سوی دیوان بین‌المللی کیفری، ترس آنها رد نشده است.