چین یک قایق گشتی را به سیرالئون پیشنهاد کرده است تا کنترل های خود را در آب های سرزمینی خود، جایی که بسیاری از تراول های چینی ماهیگیری غیرقانونی انجام می دهند، تشدید کند.
سیرالئون یک بهشت ماهیگیری غیرقانونی است. بر اساس گزارش کمیسیون شیلات زیرمنطقه ای (CSRP)، یک سازمان بین دولتی مستقر در کیپ ورد و که هفت کشور عضو را گرد هم می آورد، "ارزش سالانه صید غیرقانونی ماهیگیری در سیرالئون 30 میلیون دلار تخمین زده می شود". پدیدهای که دولت سیرالئون در تلاش برای مهار آن است: در سال 2019، مقامات محلی مجبور شدند ماهیگیری صنعتی را به مدت یک ماه برای تجدید ذخایر ماهی ممنوع کنند. تصمیمی که پس از انتشار گزارشی توسط هفت موسسه و سازمان تحقیقاتی اتخاذ شد که ادعا میکرد صید غیرقانونی حدود 30 درصد از صید ناوگان ماهیگیری صنعتی خارجی در سیرالئون را تشکیل میدهد.
و در این منطقه از ماهیگیری غیرقانونی، پکن سرآمد است. تراولهای چینی در واقع از آبهای سرزمینی سیرالئون و همچنین موریتانی، سنگال، گامبیا، گینهبیسائو و گینه عبور میکنند، بدون اینکه واقعاً توسط گشتها اذیت شوند، که بسیار نادر هستند. یک نظرسنجی توسط روزنامه نگاری تحقیقی گزارشیکا اخیراً نشان داد که 20 درصد ماهیهای صید غیرقانونی در جهان از آبهای سرزمینی این شش کشور آفریقای غربی میآیند. کسری برای این کشورها 2,3 میلیارد دلار در سال تخمین زده می شود و نشان دهنده 300 شغل است.
سستی کشورهای غرب آفریقا
به طور رسمی، چین ماهیگیری در دریاهای آزاد را تنظیم می کند: پکن ادعا می کند که «تنها» 2 کشتی مناسب برای این نوع ماهیگیری دارد. اما سازمانهای غیردولتی تخمین میزنند که چین در واقع 500 کشتی صید ماهیگیری صنعتی در اقیانوسها در سراسر جهان دارد. برای دولت های غرب آفریقا، معادله دشوار است: چگونه می توان کنترل آب های سرزمینی را بدون توهین به پکن، اما به ویژه بدون ابزار واقعی تشدید کرد؟
انفعال کشورهای مربوطه تا حدی به دلیل روابط دیپلماتیک این کشور با چین می توانست فقط غیرت باشد. زیرا به نظر می رسد پکن نیز می خواهد بر کشتی های ترال غیرقانونی چینی غلبه کند. چین به تازگی یک کشتی به سیرالئون تحویل داده است که قرار است این کشور کوچک را قادر به مبارزه با ماهیگیری غیرقانونی در آب های سرزمینی خود کند.
هدیه ای که جولیوس ماادا بیو آن را موهبت الهی می داند: «سیرالئون در حال مبارزه برای کنترل ماهیگیری غیرقانونی، گزارش نشده و غیرقانونی در آب های سرزمینی خود است. این توانایی فراساحلی بدیهی است که خطر را کاهش می دهد و از این جنایات در حوزه دریایی ما جلوگیری می کند.
اگر پکن با دولت های غرب آفریقا برای مبارزه با صید غیرقانونی، و به ویژه با صید ترال کف، تکنیکی که برای اکوسیستم دریایی بسیار مضر است، بجنگد، این امر می تواند امکان تنظیم بهتر این بخش را فراهم کند. اما، همانطور که می دانیم، چین هرگز هیچ کاری را به صورت رایگان انجام نمی دهد و پکن مطمئنا امیدوار است در دراز مدت، قراردادهای ماهیگیری را با کشورهای مربوطه امضا کند.