کنگو تلاش میکند تا زخمهای خطوط هوایی کنگو را التیام بخشد. ایرلاین وضعیت بدی دارد. اما در این قاره، او از تنها بودن فاصله زیادی دارد…
وزیر حمل و نقل کنگو، شروبین اوکنده، مطمئن است که شرکت هواپیمایی کنگو ایرویز با "ورشکستگی نامشخص" مواجه است. او در 9 سپتامبر گزارشی را به شورای وزیران ارائه کرد که در آن به ویژه «انتخابهای ضعیف مدل اقتصادی»، «مدیریت غیر شفاف» شرکت یا حتی «ساختارهای تعرفهای نامناسب» را مورد انتقاد قرار داد.
به گفته Jeune Afrique، وزیر کنگو پیشنهاد می کند که برای حمایت از شرکت و آزاد کردن کمک برای یک لحظه بیش از 50 میلیون دلار، که نیمی از آن برای تسویه مانده موجودی Embraer 190 XNUMX مسدود شده در برزیل، "اقدامات موقت" اتخاذ شود. توسط شرکت پرداخت نشده است.
طبق اطلاعات آفریقا، رئیس (موقت) هواپیمایی کنگو، پاسکال کاسونگو، در همین حین جستوجو برای یافتن هواپیماهای دست دوم را آغاز کرده است. روزنامه می افزاید، یادداشت نابسامان به Embraer، شرکت را موظف می کند که به هواپیماهای اجاره ای روی بیاورد.
اگر به نظر می رسد کنگو ایرویز در وضعیت بحرانی قرار دارد، این تنها شرکت در آفریقا نیست. چرا بسیاری از شرکت های هواپیمایی در این قاره در وضعیت بدی قرار دارند؟
خطوط هوایی اتیوپی، استثنایی که قاعده را ثابت می کند؟
در سال 2018، مطبوعات تعجب کردند که تنها یک شرکت آفریقایی ذینفع بوده است. آن زمان خطوط هوایی اتیوپی بود. تنها کسی که در شرایط سخت موفق می شود زیرا به گفته متخصصان، یک شرکت خصوصی است. آیا این راز موفقیت است؟
استیسی ندلوو، نویسنده کتاب "آزادی آفریقا"، از استراتژی های بد کشورهای آفریقایی ابراز تاسف می کند. کشورها تحت پوشش حمایت از شرکت های دولتی ملی خود که اغلب بسیار بد مدیریت می شوند و زیان ده هستند، سعی می کنند آسمان خود را قفل کنند.
این روزنامه نگار می گوید که چگونه شرکت ارزان قیمت تانزانیا فست جت باید سه سال صبر کند تا در زیمبابوه راه اندازی شود. انسدادهایی از سوی ایالات که در صورت تهدید و موفقیت پرچمداران آنها قابل درک است. با این حال، ما با آن فاصله داریم. به استثنای کنیا ایرویز، آفریقای جنوبی یا خطوط هوایی اتیوپی، نمونه های بسیار کمی از موفقیت از نظر خطوط هوایی وجود دارد. و دوباره، دو نفر اول ضرر می کنند.
اگر روزنامه نگار معتقد است که هزینه کم می تواند بخش را در آفریقا نجات دهد، ابتدا باید به عقب برگردیم تا متوجه شویم که این قاره از دور شروع می شود. بعد از استقلال پاریس تمام تلاش خود را برای حفظ هژمونی خاصی در این قاره از طریق ایرفرانس و ایر آفریک انجام داده است. از زمان ورشکستگی دومی، شرکتهای آفریقایی تلاش کردهاند خود را ایجاد کنند، اما رقابت با سایر شرکتهای بینالمللی، بهویژه چینی یا ترکی، دشوار است.
شرکت ها در یک قطره
و کسانی که انتظار یک آسمان آزاد را دارند می توانند صبور باشند. از سال 1988 و توافق یاموسوکرو برای آزادسازی آسمان آفریقا، هیچ چیزی یا تقریباً هیچ پیشرفتی نکرده است.
سیاست کشورهای آفریقایی برای مسدود کردن رقبا کمکی نمی کند. رئیس انجمن خطوط هوایی آفریقا (AFRAA)، الیجا چنگوشو، در سال 2017 پرسید: «چگونه میتوانیم خطوط هوایی را آزاد کنیم وقتی که ما از آنها مالیات میگیریم؟ »
برعکس، دولتها ترجیح میدهند به جای انجام اصلاحات ساختاری، مبالغ دیوانهوار را به شرکتهای خود تزریق کنند و در نتیجه آنها را تحت حمایت زندگی نگه دارند. برخی از شرکت ها با بودجه دولتی زنده می مانند، اما خطر ناپدید شدن آنها وجود دارد، زیرا سیاست اقتصادی کوتاه مدت آنها محکوم به شکست است. این تونس نیست که با تونس ایر برعکس را بگوید.
در مورد کنگو، علیرغم شکست کنگو ایرویز، می گوید که آماده است تا با ایجاد یک شرکت جدید به نام ایر کنگو، با مشارکت خطوط هوایی اتیوپی، چالش جدیدی را آغاز کند. وزیر حمل و نقل مایل است ایجاد این شرکت را سرعت بخشد. اما او با هواپیمایی کنگو چه خواهد کرد؟ آیا شرکت کنگو به لیست طولانی شرکت هایی که در آفریقا ورشکست شده اند اضافه می شود؟