زمانی که رونق کاکائو در لیبریا منجر به جنگل زدایی می شود

رونق تعداد مزارع در این کشور غرب آفریقا بر اساس مزایایی است که مهاجران، عمدتاً بورکینابی، از بهره‌کشی می‌برند.

در سال 2018، رئیس جمهور لیبریا، فوتبالیست سابق جورج وه، و همتای وقت بورکینابی او، روخ مارک کریستین کابوره، توافقی را با هدف تسهیل حرکت بورکینابه ها در لیبریا برای کشاورزی منعقد کردند. این نشست به ویژه پیامد تسریع رونق در آن بود كاكائو، در سال 2016 در این کشور پنج میلیون نفری واقع در غرب آفریقا آغاز شد.

با این حال، اگر لیبریا این رونق را دنبال می کند که از لحاظ تاریخی برای چهار قرن مشاهده شده است که موضوع ماست تحقیقات اخیر، به خوبی می تواند غیرقابل توقف شود و منجر به الف شود جنگل زدایی سیستماتیک هنوز هم امروزه در شرق کشور، نزدیک مرز با ساحل عاج.

امروزه چندین شاخص نشان می دهد که واقعاً چنین است: در واقع، اقتصاد کاکائو بر اساس مهاجرت های دسته جمعی و همه مهاجران تقریباً همه مردان جوان هستند، با تحصیلات کم یا بدون تحصیل. 88 درصد آنها از آنجا می آیند بورکینا فاسوتنها 7 درصد از ملیت عاج، و 5 درصد از مردم مالی، گینه و دیگران.

لیبریا دو جنگ داخلی را در سال های 1989-1996 و 1999-2003 تجربه کرده است. این جنگ ها باعث مهاجرت لیبریایی ها به ساحل عاج شد. این قسمت به ایجاد پیوند بین پناهندگان و جوامع خاص، به ویژه بورکینابه ها کمک کرد. در طول اقامت خود در ساحل عاج، آنها همچنین توانستند با زبان فرانسه آشنا شوند و ارتباط با کارگران در دنیای کشاورزی را تسهیل کنند.

در سال 2002، در حالی که بحران لیبریا در حال حل شدن بود، شورش عاج آغاز شد که باعث شد بورکینابی‌ها و مردم عاج به لیبریا فرار کنند. پناهندگان سپس برای زنده ماندن، مزارع برنج و ذرت کاشتند، اما غنای خاک های جنگلی لیبریا را نیز کشف کردند که بسیار کم مورد بهره برداری قرار می گیرد.

اولین درخواست ها برای زمین به روستاییان لیبریا ارسال می شود زیرا زمین در ساحل عاج به طور فزاینده کمیاب است. این درخواست ها توسط بومیان لیبریایی که نیروی کار بورکینابی ها و موفقیت آنها را در ساحل عاج دیده اند به راحتی پذیرفته می شود. بنابراین، این رونق لیبریایی از تجربه بزرگ مهاجران، به ویژه در ساحل عاج انباشته شده، سود می برد. در نمونه آخرین کار تحقیقاتی ما، 66٪ از مهاجران قبلاً یک مزرعه کوچک در ساحل عاج (3 هکتار در ارزش متوسط) دارند و 25٪ پسران یا برادران کاشت هستند.

دسترسی بدون سرمایه

در لیبریا، اکثر این مهاجران 10 هکتار (هکتار) جنگل را عمدتاً از طریق یک قرارداد «سهم گیاهی» به دست می‌آورند: لیبریایی بومی 10 هکتار از جنگل را به مهاجری واگذار می‌کند که متعهد می‌شود همه آن را در کاکائو بکارد. وقتی مزرعه تولید می شود، 6 هکتار برای مستاجر و 4 هکتار برای انتقال دهنده تقسیم می شود.

به عبارت دیگر، مهاجر غیر از یک هدیه متوسط ​​و کمیسیون احتمالی به یک واسطه، بدون سرمایه به جنگل دسترسی پیدا می کند. برخی از آنها از این مزیت برای به دست آوردن مناطق بزرگتر و انتقال آنها به یک قرارداد جدید سهم کارخانه استفاده می کنند. در هر صورت، این دسترسی آسان به جنگل یکی از عوامل جهانی است که قدرت رونق کاکائو را در چهار قرن گذشته توضیح می دهد.

منبع اطلاعاتی که توسط پرورش دهندگان ذکر می شود، به همان اندازه نمونه ای از رونق کاکائو است: شبکه های خانوادگی که به سرعت اطلاعات را انتقال می دهند، نیروی محرکه توسعه این بخش هستند.

در یک کوچک رمانوننس کونان، نویسنده اهل عاج، به طرز باشکوهی پویایی غیرقابل توقف مهاجران بورکینابی را در مقابل جنگلی که به عنوان مزرعه کاکائو در آینده دیده می شود، به تصویر کشیده است. با لهجه محلی، آنها توسط بومیان به "catapila" واقعی ("کاترپیلار" یا کاترپیلار در فرانسوی) جذب می شوند. برای دسترسی به این منبع اقتصادی، آنها در لیبریا ساکن می شوند و گاهی اوقات جان خود را به خطر می اندازند. به عنوان مثال، آنها با قایق رانی از Cavally عبور می کنند، رودخانه ای که مرز بین ساحل عاج و لیبریا را مشخص می کند، حتی اگر نمی توانند شنا کنند.

به طور کلی، درگیری ها در غرب آفریقا باعث مهاجرت های قبل از کاکائو و اختلاط جمعیت شده است. بنابراین تمام مواد تشکیل دهنده یک رونق قدرتمند کاکائو در لیبریا گرد هم آمده است. اکنون می‌تواند با اثر تقلید از طریق شبکه‌های مهاجرت تسریع شود، بدون اینکه تأثیر کمبود زمین و پیری باغ‌ها در ساحل عاج فراموش شود.

هر اقدامی برای کنترل قطع درختان جنگلی در ساحل عاج نیز به عنوان تسریع کننده مهاجرت و جنگل زدایی در لیبریا عمل خواهد کرد. به خصوص که اکنون سخت به نظر می رسد که یک کشور مستقل را متقاعد کنیم که نمی تواند سناریویی را انتخاب کند که به طور گسترده توسط سایر کشورهای تولید کننده کاکائو اعمال شده است.

---

آبل گالو کلا، رئیس سازمان غیردولتی توسعه کاکائو (ID-Cocoa)، در نگارش این مقاله مشارکت داشت.

فرانسوا راف، اقتصاددان کشاورزی، CIRAD

این مقاله بازنشر شده است از گفتگو تحت مجوز Creative Commons را بخوانیدمقاله اصلی.