سارا پدیسون، نویسنده بریتانیایی، که ظاهرا امانوئل مکرون و پل کاگامه او را خوانده‌اند، نوشت: «یک بخشش صادقانه منتظر عذرخواهی نیست». در رواندا، روز گذشته، در سخنرانی امانوئل ماکرون در یادبود نسل‌کشی علیه توتسی‌ها، واقعاً درخواست بخشش شد. رئیس دولت که از پاریس برای ملاقات با کاگامه آمده بود، از "کسانی که شب را پشت سر گذاشتند خواست تا ما را ببخشند". فرانسه را درک کنید. از طرف دیگر برای بهانه ها باید اتو کرد. نزدیک به ربع ساعت، رواندایی‌ها منتظر صحبت‌های رئیس‌جمهور فرانسه بودند. اما اینها توسط امانوئل ماکرون سنجیده شده است که بنابراین نه عذرخواهی کرده و نه به گناه خود اعتراف کرده است.
"حرف های او بیشتر از یک عذرخواهی ارزش داشت"
ژورس می‌گوید: «وقتی مردان نمی‌توانند چیزها را تغییر دهند، کلمات را تغییر می‌دهند». به نظر نمی رسید این موضوع پل کاگامه را آزار دهد. رئیس جمهور رواندا همچنین در تلاش برای توجیه عدم عذرخواهی از سوی همتای فرانسوی خود، اطمینان داده است که "حرف های او ارزش بیشتری نسبت به عذرخواهی دارد". خانواده های توتسی قربانیان نسل کشی قدردانی خواهند کرد. اگر سخنان امانوئل ماکرون گاهی تاثیرگذار بود، کلمات سنجیده می شدند. رئیس‌جمهور مکرون علاوه بر عدم تنظیم بهانه‌ها، «میزان» «مسئولیت‌های» فرانسه را بین سال‌های 1990 تا 1994 به رسمیت شناخت، بدون این‌که هیچ اعتراف به گناه را کنار بگذارد. سخنانی که در جهت گزارش مورخان ارائه شده به رئیس جمهور فرانسه در پایان ماه مارس است و فرانسه را تا حد امکان پاکسازی می کند.
الجزایر و رواندا می توانند مدت زیادی صبر کنند
این اولین باری نیست که امانوئل ماکرون بدون توجیه رفتار فرانسوی ها اصلاحاتی را انجام می دهد. سپس امانوئل مکرون، یک کاندیدای ساده برای مقام عالی قضایی، در آغاز سال 2017 به الجزایر رفت. او قطعاً اعلام کرده بود که استعمار «جنایت علیه بشریت است. این یک وحشیگری واقعی است و بخشی از این گذشته است که باید با عذرخواهی از کسانی که نسبت به آنها این حرکات را مرتکب شده‌ایم، به آن نگاه کنیم.» اما چهار سال بعد، این عذرخواهی فرانسوی هنوز معلق است و ممکن است هرگز نرسد. عذرخواهی که رئیس جمهور فرانسه به خوبی می توانست برای این جنایت دیگر علیه بشریت که نسل کشی در رواندا است، ارائه کند. او ترجیح می دهد از چیزی که مطمئناً اعتراف به ضعف می داند اجتناب کند. به ناامیدی بزرگ قربانیان نسل کشی که فرانسه با وجود شواهد بسیار زیاد همچنان آن را به حداقل می رساند.