از آنجایی که تونسی ها به سختی در نانوایی ها نان پیدا می کنند، دولت تونس در تلاش است تا نارضایتی را در کشوری که 40 سال پیش "شورش های نان" را تجربه کرد، مهار کند.
این یک مشکل تکراری در چند ماه گذشته بوده است. در ماه رمضان، مارس گذشته، تونس چندین نانوایی بسته شد. نتیجه: تهیه آرد مخصوصاً نان که یکی از محبوب ترین غذاها در ماه مبارک است برای مردم محلی بسیار مشکل بود. وضعیتی که تونس تا حدی مدیون جنگ در اوکراین است، این کشور شمال آفریقا به گندم اوکراین وابسته است.
با این حال، در نهایت، رمضان نسبتا خوب گذشت. اما کمبود نان همچنان تهدید است. با این حال، همانطور که می دانیم، در تونس، کمبود نان بسیار بیشتر از یک مشکل اقتصادی ساده، سیاسی است. در دسامبر 1983، دولت تونس تصمیم گرفته بود قیمت باگت را از 50 به 90 میلیمتر افزایش دهد. بعد از "شورش نان" که باعث کشته شدن 70 تا 150 نفر شده بود، به گفته منابع، وزیر کشور توسط حبیب بورقیبه رئیس جمهور برکنار شده بود.
کافی است بگوییم که کیس سعید می داند که اگر سریعاً این مشکل را حل نکند چه چیزی در انتظار او است. رئیس جمهور تونس در یکی از آخرین سفرهای خود به کمبود نان اشاره کرد و گفت: «نان باید در اختیار شهروندان قرار گیرد». گفتنش راحت تر از انجام دادن؟ مطمئن نیستم. به گفته رئیس دولت، آرد در واقع همیشه در دسترس است و این کمبود نقشهای است که توسط مخالفان وی طراحی شده است که «وسایل امرار معاش و زندگی شهروندان را دستکاری میکنند و هر بار بحرانی بهویژه بحران نان، قند و شکر را ایجاد میکنند. روغن
توضیحی که تونسی ها را راضی نمی کند و در مقابل نانوایی ها برای تهیه نان در چندین شهر این کشور ازدحام می کنند. وزیر کلثوم بن: از طرف وزارت بازرگانی، به رسمیت شناخته شده است که خروج کیس سعید بدون شک اغراق آمیز است. رجب در واقع به کمبود عرضه آرد اعتراف کرده است. وضعیتی که مدیون مالی دولت است. واردات گندم در حال حاضر بسیار گران است و دولت نمی تواند به تولیدکنندگان محلی خود روی آورد.
دلایل بسیاری ارائه شده است
کشور موظف است 100 درصد گندم دوروم، گندم معمولی و جو مورد نیاز خود را در سال جاری وارد کند، با علم به اینکه تولید ملی تنها برای پوشش دهی نیاز یعنی سی روز مصرف در صورت برداشت خوب کافی است. انیس خربچه، عضو هیئت اجرایی اتحادیه کشاورزی و شیلات تونس (Utap) می گوید.
در نتیجه، تونس همچنان به نهادهای بین المللی مانند بانک جهانی یا بانک توسعه آفریقا برای به دست آوردن گندم دوروم متکی است. برای گندم معمولی، کمبود راه حل واقعی ندارد.
به گفته وی، در این میان، دولت تونسی ها را به دلیل مصرف بیش از حد نان احساس گناه می کند. اما در بحبوحه بحران هزینه های زندگی، به لطف یارانه آرد، نان یک غذای اصلی است. مشکل: صندوق جبران خسارت در درازمدت دیگر نمی تواند برای تامین مالی آرد استفاده شود، که در نتیجه به طور غیرقابل انکاری قیمت نان را افزایش می دهد.
یک معضل برای رئیس جمهور: دست زدن به این صندوق غرامت، در وضعیت فعلی، نشان دهنده یک خطر سیاسی بسیار بزرگ است. بگذارید کمبود نیز ادامه یابد. اگر کمبود نان در نانوایی ها ادامه یابد و وضعیت بدتر شود، تونس می تواند انتظار ناآرامی های اجتماعی بزرگی را داشته باشد.