جورجیا ملونی، فرستاده ویژه صندوق بین المللی پول در تونس

این سه شنبه نخست وزیر ایتالیا به تونس رفت. در منوی دیدار او با رئیس جمهور کیس سعید، موضوع مهاجرت. اما جورجیا ملونی بیش از هر چیز آنجا بود تا تونس را متقاعد کند که اصلاحات خواسته شده توسط صندوق بین المللی پول را بپذیرد.

"شما زنی هستید که با صدای بلند نظرات دیگران را به آرامی می گویید." کایس سعید، رئیس جمهور تونس، هنگام پذیرایی از جورجیا ملونی، دچار دوتیرام شد. نشستی که رسانه های تونس به آن دعوت نشدند. سفر رئیس دولت ایتالیا کوتاه بود. به طوری که به گفته مطبوعات ایتالیا، نشست خبری مشترکی که قرار بود برگزار شود، "به دلیل کمبود وقت" لغو شد.

نخست وزیر این بود که تلاش کند رئیس جمهور تونس را متقاعد کند که شرایط صندوق بین المللی پول (IMF) را برای وام بپذیرد. رویکردی به دور از علاقه: ملونی نمی‌خواهد تونس خود را در حاشیه نهادهای بین‌المللی قرار دهد که می‌تواند باعث بحران مهاجرت شود که ایتالیا یکی از اولین قربانیان آن خواهد بود.

وزارت کشور ایتالیا به مناسبت جدال بین سعید و ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا و نجلا بودن، همتای تونس، ارقام آزاردهنده را یادآور شد: از ابتدای سال، تعداد بیشتری بیش از 50 مهاجر که با قایق به ایتالیا رسیدند، 000 درصد آنها تونسی بودند. در مورد بقیه، آنها بیشتر و بیشتر از تونس به جای لیبی که قبلاً نقطه عزیمت پناهندگان بود، ترک می کنند.

کیس سعید می خواهد "از ثروتمندان مالیات بگیرد تا به فقرا بدهد"

جورجیا ملونی هم برای خودش و هم برای کریستالینا ایوانووا جورجیوا، مدیر صندوق بین المللی پول، وظیفه داشت. اما چرا موسسه برتون وودز اینقدر مشتاق است که 2 میلیارد دلار به تونس وام دهد؟ رئیس جمهور کیس سعید کمک های صندوق بین المللی پول را رد می کند، به ویژه به این دلیل که در صورت لزوم باید از اصلاحاتی که این نهاد می خواهد پیروی کند.

رئیس دولت تونس گفته است: او تسلیم "دیکته" صندوق بین المللی پول نخواهد شد. زیرا این بدان معناست که یارانه های دولتی برای محصولات اساسی ارائه شده توسط صندوق جبران خسارت را تحت تاثیر قرار می دهد. سعید هفته گذشته گفت که ترجیح می دهد "پول اضافی را از ثروتمندان بگیرد و به فقرا بدهد". رئیس‌جمهور معتقد است: «به‌جای برداشتن یارانه‌ها به نام منطقی‌سازی، می‌توان برای کسانی که از آن سود می‌برند، بدون نیاز به آن، مالیات‌های اضافی وضع کرد». زیرا در حال حاضر فقیر و غنی وقتی مثلاً سوخت یا نان می خرند از یارانه یکسان بهره مند می شوند.

کایس سعید با امتناع از تعظیم در برابر «دیکتات خارجی»، می‌داند که ریسک می‌کند. بدهی تونس رسماً 80 درصد از تولید ناخالص داخلی آن را نشان می دهد. اما رئیس جمهوری قدردانی نمی کند که توافق اصولی صندوق بین المللی پول، که مربوط به اکتبر گذشته است، مشمول اصلاحاتی است که او نمی خواهد.

صندوق بین المللی پول، "دوستی که برای شما آرزوی ضرر دارد"

به نظر می‌رسد تاریخ نیز در کنار رئیس‌جمهور تونس است: صندوق بین‌المللی پول که عادت به وام دادن به کشورهای ساده‌تر برای جلوگیری از نکول پرداخت دارد، همیشه شرایط سختی مانند خصوصی‌سازی یا کاهش بودجه در خدمات ملکی را تحمیل می‌کند. ژان زیگلر، اقتصاددان، گزارشگر سابق سازمان ملل، خلاصه می‌کند: «خدمات بدهی، ژست قابل مشاهده وفاداری است». انجمن Attac در صندوق بین المللی پول "دوستی را می بیند که برای شما آزار می خواهد".

حال باید دید که آیا ملونی قانع کننده بود یا خیر. اگر کنفرانس مطبوعاتی لغو شد، آیا واقعاً به دلیل برنامه های مربوطه رئیس جمهور تونس و نخست وزیر ایتالیا است؟ یا اینکه کیس سعید یک بار دیگر کمک صندوق بین المللی پول را رد کرد؟ همچنین باید دید که چه جایگزین هایی برای سعید وجود دارد تا از ثروتمندترین ها مالیات بگیرد.

فراتر از موضوع صندوق بین المللی پول که به نظر می رسد هیچ نتیجه مثبتی ندارد، موضوع مهاجرت ظاهراً مواضع دو رهبر را به هم نزدیک کرده است. ملونی معتقد است که "در سطح اروپا نیاز به رویکردی مشخص برای افزایش حمایت از تونس در مبارزه با قاچاق انسان و مهاجرت غیرقانونی و برنامه ای شامل تامین مالی" وجود دارد. سعید سازماندهی کنفرانسی در ایتالیا در مورد این موضوع را پذیرفت که در خدمت "گوش دادن به نیازها و توسعه پروژه هایی است که احتمال جذب سرمایه گذاری را دارند".