جریان های مهاجرت: اروپا، دوستی که برای ما آرزوی سلامتی دارد؟

در زمینه نظارت بر مرزها، اتحادیه اروپا به آفریقا کمک می کند. اما آیا اروپا واقعا به این قاره کمک می کند؟

بر روی کاغذ، برنامه امنیت بندر یک برنامه برد-برد است: از یک سو، آموزش برای افسران گمرک و مجری قانون از 2024 کشور در جنوب آفریقا و اقیانوس هند. از سوی دیگر، محافظت بهتر از مرزها و در نتیجه ورود کمتر مهاجران غیرقانونی به اروپا. این برنامه نیز طی چهار سال توسط اتحادیه اروپا تامین مالی می شود. در میان کشورهای مربوطه، به ویژه ماداگاسکار، که می تواند تا سال 150 قطار اینترپل را داشته باشد، XNUMX ژاندارم، افسر گمرک و پلیس مالاگاسی دارد. زمانی که می‌دانید جزیره بزرگ یکی از دروازه‌های ورود مهاجران غیرقانونی به مایوت و در نتیجه فرانسه است، مهم است.

از ماداگاسکار گرفته تا لیبی، از طریق مراکش، اروپا - یا کشورهای عضو آن - در تلاش است تا با یافتن تعادلی بین سیاست کمک‌رسانی و سیاست‌های مهاجرتی به آفریقا کمک کند. اما گاهی اوقات طبیعی را تعقیب کنید و با تاخت و تاز باز می گردد. جوزپ بورل، رئیس دیپلماسی اروپایی، روز دوشنبه نشان داد که تنها جریان های مهاجرت برای اتحادیه اروپا اهمیت دارد. اگر تونس سقوط کند، خطر ایجاد جریان مهاجرت به اتحادیه اروپا و ایجاد بی ثباتی در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا را به دنبال دارد. بورل پیش از اینکه از رئیس جمهور تونس خواست تا با صندوق بین المللی پول امضا کند و توافق را اجرا کند، خلاصه کرد: ما می خواهیم از این وضعیت اجتناب کنیم.

مسیر نگران کننده ای که اتحادیه اروپا اتخاذ کرد

آیا این سن - 75 سال - جوزپ بورل است که او را مجبور می کند دیگر فیلتری نداشته باشد؟ در هر صورت، خروج از آن، عاری از هر گونه انسان گرایی، به وضوح نشان می دهد که اگر اروپا به آفریقا کمک می کند، بیش از هر چیز این است که مرزهای خود را تا حد امکان مصون نگه دارد. در یک مطالعه در مورد این موضوع که در اوایل سال 2020 منتشر شد، سازمان غیردولتی آکسفام قبلاً از این نگرش ابراز تأسف کرده است. از طریق صندوق اعتماد اتحادیه اروپا برای آفریقا، اروپا زمانی موفق شد «سیاست‌های مهاجرت، سیاست خارجی و مشارکت‌ها را برای توسعه آشتی دهد». اما اکنون، سازمان غیردولتی اشاره می‌کند، قاره کهن «مسیر نگران‌کننده جدیدی را برای کمک‌های توسعه اتخاذ کرده است، که بیشتر با سیاست‌های مهاجرت اهداکنندگان مرتبط است، که به‌ویژه به دنبال مهار مهاجرت غیرقانونی هستند».

برای آکسفام، "این خطر توانایی بازیگران توسعه را برای کمک به کاهش فقر و نابرابری تضعیف می کند". به عبارت دیگر، کمک های اروپایی اثرات فوری دارد اما در دراز مدت نسبتاً بی اثر می ماند. مهمتر از همه، اروپا و اکثر کشورهای عضو آن از باج خواهی شرم آور علیه این قاره استفاده می کنند. ما اخیراً به یاد می آوریم کاهش سهمیه روادید صادر شده به کشورهای مغرب زمین توسط پاریس اعتراض به همکاری برای بازگشت مهاجران، یا امتیازات اسپانیایی در مراکش در ازای همکاری بهتر در مناطق محصور ملیلا و سئوتا.

شرایطی که شبیه سیاه نمایی است

آکسفام این باج خواهی را محکوم کرده و معتقد است که "تخصیص کمک به کشورهای شریک نباید مشروط به همکاری آنها در قبال الزامات اتحادیه اروپا در مورد بازگشت، پذیرش مجدد یا مدیریت مرزها باشد." برای سازمان غیردولتی، اتحادیه اروپا امروز باید ارزش های خود را دوباره کشف کند. آکسفام ادامه می‌دهد: «اگر هدف ادغام گفت‌وگو درباره مسائل مهاجرت در سیاست خارجی مشروع باشد، اتحادیه اروپا باید قبل از هر چیز به دنبال حفظ انسجام سیاست‌های خود برای توسعه باشد و اطمینان حاصل کند که همه اقداماتش ثبات، دموکراسی، توسعه پایدار و احترام را ترویج می‌کند. برای حقوق بشر».

یک سال پیش، در طول نشست سران اتحادیه اروپا و اتحادیه اروپارهبران اروپایی و آفریقایی "چشم انداز مشترک 2030" خود را اتخاذ کرده بودند که در آن متعهد شدند "جلوگیری از مهاجرت غیرقانونی"، "تقویت همکاری در برابر قاچاق مهاجر و قاچاق انسان" و تقویت مکانیسم های بازگشت و پذیرش مجدد، در عین حال توسعه مسیرهای قانونی و "راه حل های بادوام" برای پناهندگان درست قبل از اجلاس، یلوا یوهانسون، کمیسر امور داخلی اروپا، به داکار رفت و پیشنهاد ارسال تجهیزات نظارتی - هواپیماهای بدون سرنشین و کشتی - و افسران آژانس اروپایی فرونتکس را داد. تصوری بسیار عجیب از رابطه بین سیاست مهاجرت اروپا و کمک های توسعه.