توسعه شرکت‌های خصوصی آفریقایی به دلیل ضعف در حکمرانی عمومی با مشکل مواجه شده است

در حالی که شرکت های خصوصی می توانند پرچمداران قاره آفریقا باشند، سه متخصص از آژانس دانشگاه فرانکوفونی و آژانس توسعه فرانسه معتقدند که به آنها کمک کافی نمی شود.

کارآفرینی در آفریقا یک چالش بزرگ برای ایجاد شغل در این قاره است، جایی که رشد جمعیت در سن کار خواهد بود. بالاتر طی سی سال آینده

با این حال، در حال حاضر اقتصادهای آفریقا در حال حاضر قادر به ایجاد مشاغل کافی نیستند. فقط 3 میلیون شغل هر ساله در این قاره ایجاد می شود در حالی که 10 تا 12 میلیون جوان به طور همزمان وارد بازار کار می شوند.

ایجاد شغل نه تنها برای کاهش فقر ضروری است، بلکه برای جلوگیری از افزایش تنش‌های سیاسی-اجتماعی (حتی ظهور در باثبات‌ترین کشورها) ضروری است.

توسعه بخش خصوصی یک چالش بزرگ برای ایجاد شغل در آفریقا است. بخش غیر رسمی نشان می دهد بیش از 80 درصد از کل مشاغل بر اساس برآوردهای اداره بین المللی کار. در حالی که مشاغل غیررسمی می توانند به تعداد زیادی شغل ایجاد کنند، این مشاغل اغلب کم درآمد و ناپایدار هستند.

بنابراین توسعه بخش تولیدی مستلزم توسعه شرکت های رسمی است. بافت این شرکت ها در آفریقا شکننده است. تعداد آنها کم است و برای رشد و بهبود بهره وری خود تلاش می کنند. توسعه این پارچه مولد به ویژه از یکی از کم مساعدترین محیط های تجاری روی کره زمین رنج می برد.

فضای نامناسب برای توسعه

بنگاه‌های خصوصی در آفریقا از محیط تجاری که برای رشد آنها مساعد نیست، رنج می‌برند. دولت ها مسئول تعیین قواعد بازی اقتصادی هستند. با این حال، در آفریقا، بازی گاهی اوقات به نفع برخی تعصب دارد. مقررات متعدد و پرهزینه هستند. بنابراین، هزینه ثبت کسب و کار در آفریقا ده برابر بیشتر از کشورهای OECD است.

علاوه بر این، قوانین گاهی بیشتر به نفع منافع خصوصی ساخته می شوند تا رفاه جمعی. به عنوان مثال، در تونس، تحت ریاست جمهوری بن علی، چارچوب نظارتی ایجاد شد منافع شرکت های متعلق به قبیله ترابلسی را بیشتر می کند، خانواده همسر رئیس جمهور در نهایت، حتی زمانی که قوانین منصفانه و عادلانه هستند، اجرای قوانین اغلب به دلیل کمبود منابع کافی در اختیار ادارات دولتی پیچیده است.

شرکت‌ها در مواجهه با یک چارچوب قانونی که شفافیت ندارد، اعمال آن دشوار است، و حتی برخی بازیگران از منافع عمومی منحرف شده‌اند، در تلاش برای توسعه هستند. در کوتاه مدت، انطباق با قوانین موجود باعث ایجاد هزینه های اضافی برای کسب و کارها می شود.

این هزینه اضافی همچنین مربوط به شرکت هایی است که "استراتژی های اجتناب" مانند توسل به کانال های غیر رسمی برای به دست آوردن اسناد لازم برای فعالیت خود را اتخاذ می کنند. به عنوان مثال، در سودان، 90 درصد شرکت ها ادعا کنید که می توانید در کمتر از دو هفته پروانه ساختمانی دریافت کنید، در حالی که مهلت "رسمی" 250 روز است.

این وضعیت منعکس کننده وجود یک سیستم فساد گسترده است که ناعادلانه است (همه شرکت ها دسترسی برابر به این کانال های جایگزین ندارند) و اقتدار دولت را تضعیف می کند. در درازمدت، فضای نامطلوب کسب‌وکار به دلیل فساد یا ناکافی بودن چارچوب نظارتی، شرکت‌ها را از سرمایه‌گذاری منصرف می‌کند.

بنابراین، ممکن است منطقی به نظر برسد که یک شرکت در اندازه ای کمتر از حد مطلوب خود باقی بماند، یا در اقتصاد غیررسمی، به منظور جلوگیری از برخی هزینه های اضافی ناشی از یک چارچوب نظارتی نامناسب یا اینکه در چشم مقامات کمی بیش از حد قابل مشاهده باشد. .

حدود اقدامات جاری

برای تقویت توسعه بخش خصوصی، بسیاری از کشورهای آفریقایی (اغلب تحت فشار نهادهای بین المللی) اصلاحاتی را با هدف بهبود محیط کسب و کار خود به اجرا گذاشته اند. بنابراین، بسیاری از کشورها به دنبال تسهیل ثبت کسب و کار با کاهش تعداد مراحل اداری مورد نیاز بوده اند.

با این حال تحلیل های پیشین این سیاست‌ها تأثیرات کمی از این اصلاحات نشان می‌دهند یا اصلاً تأثیری ندارند. در واقع، دومی ها به ندرت از حمایت سیاسی لازم بهره مند شده اند. رهبران توانستند با اصلاح قانون موافقت کنند که اصلاحات را انجام دهند، اما بدون اینکه ابزاری برای اعمال آنها به دولت ها بدهند و آنها را انجام دهند. بالفعل از بین رفته است.

علاوه بر این، این اصلاحات اغلب تنها به یک جنبه از مشکل مربوط می شود، و بنابراین اثربخشی آنها به دلیل وجود گلوگاه های دیگر در رویه محدود می شود. به دنبال شکست یک سیاست رسمی سازی در سریلانکا، محققان موفق شدند دلایل را تحلیل کرد. به نظر می رسد که کارآفرینان نمی توانند به سند مالکیتی که با این وجود برای ثبت ضروری است دسترسی داشته باشند. شرایط مشابهی احتمالاً در آفریقا وجود دارد.

این مثال بر نیاز، به منظور بهبود فضای کسب و کار، به ارائه پاسخی جامع به یک مشکل سیستمی تاکید می کند. در کوتاه مدت، این استراتژی باید با اقدامات تکمیلی در سطح شرکت ترکیب شود. شرکت‌هایی که در بخشی فعالیت می‌کنند که محیط کسب‌وکار در آن نامطلوب است، با مکانیسم‌های فساد مواجه می‌شوند که می‌توانند از طریق فقدان گزینه‌های جایگزین یا از طریق طراحی به حفظ آن کمک کنند.

برخی از شرکت‌ها با آگاهی از اینکه در این وضعیت ذینفع هستند، کدهای رفتاری (یا منشور اخلاقی) را در داخل اجرا می‌کنند و با هدف محدود کردن تأثیر این فساد بر فعالیت‌های خود (به منظور بهبود شهرت و به حداقل رساندن خطرات قانونی) حاکمیت خصوصی خود را تقویت می‌کنند. ).

با این حال، تلاش های یک شرکت برای مبارزه با این مسائل تنها در صورتی موثر خواهد بود که بتواند اثر موجی را در میان سایر بازیگران کلیدی در بخش خود ایجاد کند. در واقع، شرکتی که یک رویکرد فضیلت‌آمیز را آغاز می‌کند، هزینه‌های اضافی را متحمل می‌شود که با از دست دادن رقابت‌پذیری تحقق می‌یابد.

اقدام در سطح میان اقتصادی

در مواجهه با محدودیت های اقدامات در سطح کلان و اقتصاد خرد، ما ایده را پیش می بریم برای تکمیل دامنه اقدامات با اقدام در سطح میان اقتصادی. این رویکرد مستلزم تکیه بر نهادهای واسطه مانند سازمان‌های کارفرمایی یا بین‌حرفه‌ای، اتحادیه‌های تولیدکنندگان یا اتاق‌های اصناف یا بازرگانی و صنعت است.

این نهادهای واسطه می توانند هم در سطح اقتصاد کلان و هم در سطح اقتصاد خرد عمل کنند. از یک طرف، سازمان های حرفه ای می توانند گفتگو با دولت را تسهیل کنند. کیفیت "گفتگوی عمومی و خصوصی" برای اینکه دولت اطلاعات دقیقی از محدودیت های بخش خصوصی داشته باشد و در نتیجه بتواند محیط کسب و کار را بهبود بخشد، اساسی است.

سازمان‌های حرفه‌ای همچنین با تسهیل هماهنگی بین بازیگران در یک بخش یا زنجیره ارزش و با تحمل بخشی از هزینه‌های تغییر، از اصلاحات داخلی شرکت‌ها حمایت می‌کنند.

سازمان های حرفه ای با ساختار مناسب برای بهبود محیط کسب و کار و در نتیجه امکان توسعه شرکت های خصوصی در آفریقا ضروری هستند. کمک های بین المللی در این زمینه عمدتاً به مشاغل و دولت ها متکی است.

تقویت نزدیکی بین اهداکنندگان و نهادهای واسطه بدون شک یک اهرم پاسخگویی است که مکمل ابزارهای موجود است که باید بیشتر توسعه یابد. به عنوان مثال، اهداکنندگان می توانند با تأمین منابع مالی و انسانی به ساختار سازمان های حرفه ای کمک کنند.

---

فلوریان لئون، پژوهشگر بنیاد مطالعات و تحقیقات توسعه بین المللی، AUF (آژانس دانشگاه فرانکفونی); پیریک باراتون، مدیر حساب در بخش تضمین، آژانس توسعه فرانسه (AFD) et سباستین فلوری، معاون عملیات پروپارکو، آژانس توسعه فرانسه (AFD)

این مقاله بازنشر شده است از گفتگو تحت مجوز Creative Commons را بخوانیدمقاله اصلی.