[سرمقاله] گابن و کشورهای مشترک المنافع: هوس های شاهزاده علی

«تحقیر مردم»، «هوس شاهزاده» یا یک «انتخاب بد» ساده... سخنان مدافعان حقوق بشر گابنی در قبال رئیس جمهورشان تند است، کسی که برای ادغام کشورهای مشترک المنافع به ذهنش خطور کرده است. در زمان نقل و انتقالات فوتبال، بازیکن علی بونگو بنابراین به دنبال یک باشگاه جدید است. باید گفت که روابط بین رئیس دولت گابن و فرانسه در پایین ترین سطح خود قرار دارد. و با ملاقات بارونس پاتریشیا اسکاتلند، دبیر کل کشورهای مشترک المنافع، و شاهزاده چارلز، علی بونگو دست به یک باج گیری دیپلماتیک می زند که اگر مشکلی نداشته باشد، برای او چیزی به همراه نخواهد داشت. برای پیوستن به این سازمان بین دولتی، گابن باید اعتبار خود را در زمینه ترویج حاکمیت قانون، احترام به حقوق بشر و دموکراسی نشان دهد. و با توجه به وضعیت میدانی، کشور با معیارهای مورد انتظار فاصله زیادی دارد.

علی بونگو با انکار فرانسه، میراث پدری خود را نیز انکار خواهد کرد

اما به هر حال، اگر اوگاندا به کشورهای مشترک المنافع بپیوندد، چرا گابن موفق نمی شود؟ به جز اینکه ما باید سوال درستی بپرسیم: یک کشور فرانسوی زبان در سازمانی که عمدتا مستعمرات سابق بریتانیا را گرد هم می آورد، به استثنای رواندا یا زامبیا، و هیچ ارزش افزوده ای از نظر مبادلات اقتصادی یا اقتصادی ندارد، چه می کند. کاهش عوارض گمرکی؟ مسلماً، گابن می‌تواند به متحدان اقتصادی جدید خود نزدیک‌تر شود، زیرا این کشور در سال‌های اخیر به سرمایه‌گذاران آسیایی، که برخی از آنها به کشورهای مشترک المنافع پیوسته‌اند، روی آورده است. اما در واقعیت، علی بونگو به سادگی می خواهد به فرانسه نشان دهد که به او نیازی ندارد. یک حرکت ناشیانه علی بونگو با انکار پاریس، میراث پدری خود را نیز انکار خواهد کرد: عمر بونگو، پدر رئیس جمهور کنونی گابن، در آن زمان گفت: "گابنی ها یک وطن، گابن، و یک دوست، فرانسه دارند." سخنی که به زودی دیگر معنا نخواهد داشت.

جنگی از خود به دور از نگرانی مردم گابن

این "هوس شاهزاده" مدیون اشتباهات علی بونگو است: از سال 2009، پسر سعی کرده به استراتژی پدر پایان دهد، که روابط اقتصادی قوی با قدرت استعماری سابق خود برقرار کرده بود. اما به چه قیمتی؟ با این حال، علی بونگو کشورش را تغییر نداده است. و امروز او می خواهد فراتر برود: علاوه بر سود اقتصادی، به دور از قطعیت، او امیدوار است که روزی پرچم یونیون جک در مدارس گابن به اهتزاز در بیاید: رئیس جمهور مایل است انگلیسی به دومین زبان کاری در گابن تبدیل شود. در آن زمان، تلاش ناموفق برای نفوذ به وسط فانک آمریکایی بود. از سال 2012، او در نظر داشت که تجربه دوزبانگی انگلیسی-فرانسوی را توسعه دهد. اما گابنی ها انتظار چیز دیگری دارند: غذا، شغل و آزادی بیشتر. درخواست گابنی برای عضویت در کشورهای مشترک المنافع برای مردم کاملاً توهمی به نظر می رسد، زیرا رویکرد علی بونگو را فقط یک خیال پردازی دیگر می دانند. اما همچنین به عنوان یک راه ناشیانه برای ارسال بسته بندی به فرانسه. یک جنگ نفسانی به دور از نگرانی مردمش که خواهان اقدامات مشخص هستند.